De eerste ontmoeting met stage

Van vandaag verwacht ik dat het een spannende dag gaat worden. Danny komt me straks namelijk ophalen en brengt mij naar mijn stage hier;
St. catherine's community center. Het is een groot gebouw en ze doen er veel verschillende dingen, waaronder kinderopvang waar mijn stage dan ook plaats zal gaan vinden. Met Danny heb ik afgesproken dat hij hier tussen 11.00 am. en 11.15 am. zal zijn. Rond 11.15 am krijg ik een berichtje dat hij er zo snel mogelijk aan komt. Ergens begin ik een vermoeden te krijgen dat de Ieren niet helemaal van de tijd zijn, maar dat kan ik ook verkeerd hebben; Nou ja we zullen wel zien en voornamelijk merken natuurlijk.

Als Danny er is, lopen we samen nog even naar de buren. Hij wil me nog even voorstellen aan John; een andere Engelse leraar. Vervolgens door naar de auto en op naar St. Catherine's. Overigens ik vind het echt een verschrikkelijk moeilijke naam om goed uit te spreken (hihi).

En daar is Judith; het locatiehoofd bij de kinderopvang. De eerste indruk is erg leuk en fijn. Ik word hartelijk ontvangen en zeg Danny gedag. Ik loop straks zelf namelijk terug naar het appartement (als dat maar goed gaat en anders zie ik gewoon nog meer van Carlow haha). Eerst ga ik even met Judith wat dingen overleggen en samen zitten we in haar kleine overvolle kantoortje. Ze vraagt van alles en we hebben het even over de vakanties. In de vakanties is het kinderdagverblijf (en de Buiten Schoolse Opvang) gesloten. De eerste vakantie is de Halloween- vakantie wat bij ons de herfstvakantie is. Alleen valt deze week een week later dan in Nederland. Ik vertel haar dat die week ervoor mijn ouders hier op vakantie komen en ze vertelt me dan ook meteen dat ik die week niet aanwezig hoef te zijn. Lekker vakantie vieren met mijn ouders; eigenlijk zie ik er best wel naar uit om ze dit hier allemaal te laten zien. Even te laten zien waar ik ben en uithang.
Verder hebben Judith en ik een leuk en gezellig gesprek. Ze is trouwens best klein en heeft donker haar en een best witte huid, wat de meeste Ieren hebben. Wat me wel opvalt is dat zij, in tegenstelling tot de meeste Ieren, geen sjonniebroek aan heeft op het werk.

Mijn beeld van een typische Ier is iemand met een sjonniebroek, sportgympen en een makkelijk shirt of trui erop. Het maakt allemaal niet zoveel uit, als het maar lekker zit. O ja en even voor Melinda; met al het rode haar valt het ook reuze mee; ze zijn er bijna niet of nou ja ik heb ze nog weinig gezien. Gister kwam ik pas het eerste roodharige kindje tegen.

Om even weer terug te komen bij waar ik gebleven was. Na het gesprek leidt Judith me rond en en stelt me voor aan alle andere werkneemsters.

Vandaag heb ik kennis gemaakt op stage! Het feit dat het kinderdagverblijf zelf maar van 9.15 am tot 3.00 pm open is vind ik nog best vreemd. De buitenschoolse opvang is wel tot 5.15 pm geopend. Langere dagen dan tot 5.15 pm zal ik hier dus niet hoeven te maken. Relaxt hoor. :D Maandag start ik en ben ik de hele week alleen maar op het kinderdagverblijf! (:
St. catherine's community childcare is nog gesloten, omdat het vakantie is. Maandag gaan ze weer beginnen. Als ik binnenkom is iedereen dan ook nog erg druk met schoonmaken en met alles in elkaar zetten. De mensen zijn erg hartelijk en open. Dat is erg fijn! (:

En nu; nu moet ik de weg nog weer terug zien te vinden. Zonder kaart, want die ligt nog thuis.. Het lukt vast wel, Danny heeft halverwege de heenweg nog wat dingen aangewezen, zodat ik nog wat extra herkenning heb. Het is ongeveer een kleine 15 minuten lopen en dat is prima te doen. Tenminste dat was het vanaf het punt waarbij ik dacht; laat ik eens even bekijken hoelang het eigenlijk lopen is.

O ja en pap; onderweg kwam ik ook de eerste trekker tegen. Hij was eigenlijk al voorbij voordat ik het in de gaten had, MAAR ik heb nog gauw een foto kunnen maken. :D

Als ik terug kom ga ik even wat drinken. En halverwege de middag is het tijd om m'n ouders eens even te zien op skype. Dat was echt even fijn. Op bepaalde momenten besef je wat ze voor je betekenen, zonder dat je het eigenlijk echt in de gaten hebt. Je weet het wel, maar toch..
Aaah, en die lieve Fedde, die werd helemaal gek toen hij me hoorde praten maar eigenlijk niet wist waar het vandaan kwam.

Samen met Manon en deels met Gijs hebben we nog eventjes bij de Penny's (de Primark, hier zo'n 200 meter verderop) rond geslenterd. En jawel nu heb ik koeiensloffen (hihi). Toch nog koeien in de buurt, dat schept een band :O.

Vanavond eerst eventjes lekker hangen en dan nog even naar de pub. Dat moet toch ook echt eventjes getest worden! '

Samen met Anne, Gijs en Ruth gaan we richting de pubs. Een gezellig eerste drankje; Cheeers!
Gezellig om zo even ergens te zitten.