Op naar Zuid-Afrika!

Trrinngg, om 5.00 uur gaat de wekker. Vrijdag 21 juli is nu dan toch echt aangebroken, de dag waarop ik naar Zuid-Afrika ga vertrekken.

Gauw uit bed, vliegtuigoutfit aan, ontbijten, oplader in de tas en gaan! Samen met pap, mam en Alfred stap ik om 5.30 uur in de auto. Ik ben er klaar voor; klaar om te beginnen aan mijn nieuwe avontuur!

Om 7.00 uur zijn we bij de rood met wit geblokte kubus waar Joyce met haar familie staat te wachten. Op naar de check-in. Dan is de tijd om afscheid te nemen ook echt aangebroken. Gatsie; ik heb hier echt een hekel aan. Aan de andere kant: in deze weken kom je er dan wel achter wie er ‘echt’ belangrijk voor je zijn, en andersom. Dag lieve allemaal! Tot in november.

Ik check mijn backpack in, hij is wél 19 kg! Haha, echt mega zwaar voor een backpack, maar wat ik nog niet verteld heb is dat de halve action in mijn tas ligt. Tijdens de minor ga ik ook stagelopen eb daar ga ik ook alvast beginnen met data verzamelen voor mijn onderzoek (eindscriptie). Nouja en als juf zijnde komt de action altijd van pas…. ;p Wasknijpers, wol, tennisballen, zelfgemaakte whiteboardjes, stiften, fineliners, stoplichten, ga maar door. Kortom alles om activerende werkvormen te kunnen inzetten tijdens de rekenles.

Naast m’n backpack heb ik ook een klein handbagage koffertje mee, welke Alfred straks in oktober alvast mee terug naar huis neemt. De lange broeken, zoveel dikke sokken, m’n jas en laptop zijn dan echt niet meer nodig.

Tijd voor een bakkie thee, bij de Mac notabene. Ik vind het altijd wonderbaarlijk om te zien hoe mensen ’s morgens om 8.30 uur een volledig big Mac menu naar binnen weten te werken.. Bijzonder!
Na de bak thee, wisselen we alvast wat geld. Oh die briefjes! Ze zijn zo leuk! Haha, the big five en op de achterkant Nelson Mandela.
We lopen naar de gates en wachten daar nog even. Alles verloopt volgens plan en stijgen zo goed als op tijd op.
In het vliegtuig hebben we een prima plekje. Joyce zit bij het raam en ik zit naast haar. Naast mij zit een Nederlandse man, oorspronkelijk uit Suriname. Hij gaat met zijn gezin naar Zuid-Afrika.
Verder verloopt de vlucht erg fijn. Geen problemen en vooral ook weinig turbulentie, zo houd ik die 10,5 uur wel vol.
Wauw! Deze keer is het boven Afrika vrij helder. Vanuit het vliegtuigraampje kun je de Sahara goed zien. Bijzonder hoe de natuur kan zijn.

Om 21.00 uur staan we dan ook echt op de Zuid-Afrikaanse bodem. En wel in Johannesburg. Anders dan anders moet ik bij deze overstap wel mijn bagage halen en morgenochtend vlak voordat de vlucht gaat weer opnieuw inchecken.
Voor nu, alle bagage (JAAA! Je leest het goed, dit keer ALLE bagage) op het karretje en een plekje zoeken om ruim 10 uur te vertoeven op het vliegveld. Al is het hier niet bepaald veilig. Qua Afrikaanse ‘loer-mannetjes’ vind ik het hier reuze meevallen. Dat zal wel komen omdat hier gekleurde en blanke mensen wonen.

Hmm, Joyce en ik zijn moe, vooral echt moe en willen eigenlijk graag een plekje waar we kunnen liggen en slapen. Eén van de bewaakmannetjes weet ons te vertellen dat het City Lodge Hotel op het vliegveld zit, daarvoor hoeven we alleen maar naar boven en door de tunnel te lopen. Vrij snel zijn we het erover eens dat dat het moet worden. Via de roltrap, mét karretje vol met bagage, gaan we naar boven. Haha! Zo jammer eigenlijk dat ik daar geen foto van gemaakt heb..
Maar ik kan jullie vertellen het zag er niet uit, maar was wel erg functioneel haha.

En wat zijn we blij met onze (luxe!) kamer. Een groot, zacht bed en een hele fijne douche. Met als hoogtepunt: een badmutsje haha. Na een heerlijke douche duik ik mijn bed in. Echt slapen doe ik eigenlijk niet. Ik lig een beetje wakend wakker omdat ik stiekem een klein beetje bang ben dat ik anders door de wekker heen slaap en dat we dan de vlucht missen.

6.00 uur opstaan, aankleden en weer door, met een karretje scheuren we weer door de tunnel terug naar de terminal, overigens ruim op tijd. Opnieuw inchecken, bagage afleveren en weer door naar de gate, waar we maar eventjes hoeven te wachten.

Een korte vlucht van anderhalf uur brengt ons van Johannesburg naar Port Elizabeth. Daar aangekomen hebben we ook weer binnen no time onze bagage. Het is nu 9.45 uur en we wachten buiten op de stoep op de transfer van Stenden. En ja hoor, daar komt Wilfred al aangelopen. Grappig eigenlijk om juist hem hier te treffen. Wilfred is, naast dat hij ons hier namens het Stenden op wacht, ook mijn SLB-er en beoordelaar van mijn onderzoek dat ik hier (deels) ga doen.

Na een paar uur wachten en hobbelen over de Zuid-Afrikaanse ‘hoofdwegen’ komen we aan bij de receptie. Sleutels ophalen, backpack op de rug en op naar Botmil, onze accommodatie. Een paar honderd meter verderop deze asfaltweg (lees verharde weg met gaten, hobbels en bobbels) lopen we een hek door, code invoeren en naar binnen. De accommodatie bestaat eigenlijk uit allemaal grotere gebouwen met daarin appartementjes. Een glazen schuifdeur naar buiten, 2 bedden, 2 kasten, 2 bureautjes en een badkamertje. Voor Afrikaanse begrippen, dik in orde en een fijn plekkie!

Tijd om even fijn te settelen, mijn kamergenoot komt alleen maandag pas, dus de komende 2 nachten slaap ik nog even bij Joyce en Rowena op de kamer.

Bij het boodschappen doen worden we meteen geïntegreerd met de Afrikaanse manier van vervoeren, haha! We hadden een taxibusje besteld voor 14 personen, maar er is maar 1 busje voor 6 personen; oeps! “Ach, stap maar in”, is wat onze taxichauffeur Maurice zegt. Zo gezegd zo gedaan; helemaal volgestapeld. Hilarisch! En vooral ook erg fijn over deze weg. Als we bijna bij het winkelcentrum RoseHill zijn vraagt hij met hoeveel we er eigenlijk in zitten.. “Stuk of 9/10?” “Euh, no Maurice: 13!”. Zijn mond valt open en hij ligt in een deuk.. Hij wist niet dat dat zou passen..

Verder maken we kennis met Guido’s, DE bar hier.. En vooral ook erg gezellig. Vanmiddag eerst het strand eventjes op en genieten van het uitzicht op zee. De meters hoge golven komen bijna tot aan de kust. Een groep surfers surft over de golven, wat gaaf om te zien! Daar wordt ik eigenlijk wel een beetje jaloers van.
Het is tijd om lekker wat te gaan drinken. Bij Guido’s op het terras genieten we van een lekkere cocktail met uitzicht op zee. Heerlijk!

Deze week starten we in de collegezaal en krijgen we van allerlei informatie en worden rondgeleid over de campus. Overigens moet je onder de bomen echt dekking zoeken. De bomen halen vol met super grappige nestjes en gele vogeltjes. Ze poepen om de klipklap, een paraplu zal daar nog niet zo gek voor zijn..
’s Middags stappen we in het Stendenbusje voor een tour door het stadje.

Het gaat hier allemaal lekker op z’n Afrikaans, echt wennen hoef ik daar niet aan want dat relaxte dat past me wel. Moet over een paar maanden denk ik meer weer wennen aan het ‘hectische’ leven in Nederland.
Verder kan ik straks lekker rollend naar m’n colleges, want de Stenden University is nog op geen 5 minuten loopafstand.
Daarnaast heb ik straks op maandag, woensdag en donderdag stage. Op dinsdag hebben we een uurtje les en op vrijdag krijgen we les in lsixhosa. Gaaf toch? Straks heb ik alleen nog maar een donker kleurtje nodig om Afrikaan te worden.. ;)

We gaan een lekker eindje lopen om de boel hier nog een beetje te verkennen. We lopen ‘beneden’ langs de rivier naar het ‘kleine-centrumpje’. Onderweg komen we van alles tegen natuurlijk. Waarbij de lucht van uitlaatgassen centraal staat.. Verschillende volgens, waaronder mega grote, grijze wulpen.. Zal er nog wel een keer een foto van maken en achterhalen hoe ze heten.
Oh, en van die mooie bomen waar straks in de lente hele mooie bloesem aan komt. Ze schijnen dan echt heel mooi te worden!
De terugweg lopen we via de berg. Haha, ik hoor behoorlijk wat gepuf om me heen. Grappig! Gewoon stom doorlopen, dan kom je er vanzelf, haha!

Wat betreft de temperatuur is het vanaf een uur of 10 echt heerlijk, tot ongeveer 4-5 uur, dan wordt het echt fris, helemaal als je uit de zon bent. Het is immers ook winter hier, dus wat dat betreft… De Afrikanen vinden het allemaal echt super koud. Ze kijken allemaal uit naar over een week of 4, dan is de temperatuur voor hen weer wat ‘aangenamer’.

Morgen (donderdag de 26ste) hebben we de laatste introducties e.d. en gaan we naar de township hier in Port Alfred. Ik ben erg benieuwd hoe dat hier is en hoe alle anderen daarop gaan reageren. Van mijzelf weet ik nog dat het toen heel veel met me deed.. Maar goed, daar over hoop ik morgen of later een stukje te schrijven.

En jawel, nu ik voor de 3de keer in Afrika ben, wordt het tijd voor mijn eerste échte safari! Olé! We hebben net een plekje geboekt in het Kududu Guest House, de jongens regelen de auto’s en we gaan er lekker van genieten!

Liefs en een knuffel vanuit Zuid-Afrika