Afscheid nemen bestaat niet

Op vakantie naar thuis. Dat gebeurt niet vaak. Wat was het heerlijk om thuis te zijn met kerst en oud en nieuw. Iedereen even weer zien, veel bijkletsen en vasthouden. Na een lange dag stonden Brenda, mama en als verrassing mijn beste vriendinnetje Janke Trientsje me op te wachten. De 2 weekjes Nederland zijn voorbij gevlogen en voor ik het wist zat ik alweer in het vliegtuig terug naar Ierland.

Eerst mijn koffer maar eens even uitpakken. Alle Nederlandse cadeautjes komen tevoorschijn; Manon (mijn kamergenootje) is vandaag jarig en krijgt natuurlijk een lekker Nederlands pakket. Dit weekend zijn haar vrienden er ook, dus dat is één groot feest! Eén grote gezellige boel hier. En natuurlijk nog even de pub in om het te vieren!

De eerste stageweek vliegt voorbij en voor ik het weet is het alweer vrijdag. Morgen vertrekken de jongens naar Nederland. Hun stage zit er al op. Zaterdagmorgen zwaaien we ze uit. Manon en ik zijn nu nog samen over in het appartement. Wat een rust in één keer…

De laatste zondag in St. Mary’s.
Carolyn heeft Suzan verteld dat ik voor het laatst ben en zij heeft dat meegenomen in de dienst. Dat maakte het allemaal even extra bijzonder. Na de dienst nog even naar ‘the little house’ om wat te drinken. De één na de ander komt naar me toe. Het afscheid nemen is nu echt begonnen en ik vind het eigenlijk nog maar wat raar.

Ook de laatste stageweek is voorbij. Ik heb voor alle kinderen wat meegenomen. Dat is hier trouwens niet "de ‘gewoonte". Hier wordt, door de meesten, gedag gezegd en dan is het klaar. Dat vind ik toch maar niks. Het leuke is dat iedereen erg enthousiast is; collega’s, ouders en vooral ook de kinderen natuurlijk. De speculaas die ik gebakken heb voor de collega’s is binnen no time op. Ze zijn er allemaal helemaal gek van.
Sommige ouders zijn erg verbaasd dat ik voor het laatst ben. Ik kwam hier natuurlijk aan het begin van het ‘schooljaar’ binnen en startte tegelijk met alle andere collega’s. Welke ook allemaal nieuw waren voor de ouders en kinderen.
Kinderen komen aan met zelfgemaakte kaarten, chocolaatjes, dikke knuffels en afscheidskusjes. Eén van de moeders komt een dag later zelfs nog aan om te vragen of ik nog even op de foto wil met Wiktor, haar zoontje. ‘Je bent z’n favoriete leidster en we vinden het echt niet leuk dat je weg gaat. Als je je studie hebt afgerond, kom je hier dan weer terug werken?’ Erg lief natuurlijk. Het doet me goed en al helemaal om te zien dat het recht uit haar hart komt.
Van stage zelf krijg ik een kaartje met van iedere collega een persoonlijk stukje tekst. Super lief. Allemaal kaartjes met wensen erop en een Iers kettinkje. ‘Ieder Iers meisje heeft zo’n kettinkje en daarom krijg jij er nu ook één.’
Judith heeft een referentie voor me geschreven. Ze geeft hem me en zegt erbij: ‘Ik kon niet goed genoeg over je schrijven. We zijn echt heel blij en trots dat jij bij ons hebt stage gelopen. We hebben zoveel aan je gehad. Ik weet zeker dat je het ver gaat schoppen. Heel veel geluk en alle goeds voor je toekomst.’
Ik neem alvast afscheid van een paar collega’s die niet mee kunnen naar Costa. Met de rest gaan we nog even wat drinken. Met dikke knuffels en veel lieve woorden sluit ik mijn stage bij St. Catherines af. Met een trots, maar dubbel gevoel loop ik naar huis. Dit was mijn super stage en ik had het voor geen goud willen missen.

Vrijdagmorgen word ik heerlijk relaxt wakker en start ik rustig op. Halverwege de dag pak ik m’n koffertje in. Vanavond vertrekken Manon en ik richting Dublin. We boeken een kamer in het Abbey Court Hostel en gaan nog even richting ‘the Temple Bar’ om het weekend goed in te wijden. Morgenvroeg gaat de wekker om half 8.
Om 8.15uur vertrekt onze Paddytour. We hebben een tour geboekt naar Connemara en Galway. Na bijna 3 uur rijden komen we aan in Cong. Een klein plaatsje in het westen. Hier is vroeger de film ‘The quiet man’ opgenomen. Haha het zegt mij werkelijk helemaal niks, gelukkig hebben wij een erg gezellige en leuke gids-buschauffeur mee die onderweg van allerlei dingen verteld.
In Cong lopen we lekker even een rondje en strekken we onze benen. Dan rijden we verder door Connemara. Wat een super mooi gebied is dit zeg. WAUW! Kippenvelmomentjes en heerlijk genieten van het uitzicht. :D We rijden een heel stuk door het natuurgebied en gaan daarna richting Galway. Een stadje waar we lekker rondsjouwen. Op een marktje komen we op één van de kraampjes komen tussen de jampotjes een Nederlandse klomp tegen; het vrouwtje dat erachter zit begint in één keer Nederlands te praten. HAHAHA. Die heeft ons waarschijnlijk al aan horen komen. We staan eventjes te kletsen en later blijkt dat er normaal gesproken ook nog een Nederlander naast haar staat met kaas. Wat een toeval weer!
We lopen nog lekker wat rond en dan vertrekt de bus alweer terug naar Dublin.
Bij terugkomst gaan we eerst even lekker relaxen. Daarna nog even ergens wat eten.
Op naar het ‘Thunderroad café’. Het ziet er vanaf de buitenkant erg gezellig uit. We komen binnen en ik moet mijn naam even opgeven om te ‘reserveren’. ‘Eeeuh; die naam is te moeilijk hoor’, zegt ze ‘Ik noem je Greta.’. Hahaha heb ik weer. We staan nog geen 2 minuten te wachten en worden al opgehaald. Een tafeltje voor 2 in dit super gave café. Wat een uitstraling zeg! Het heeft een soort mannelijke Grease uitstraling. We eten heerlijk, terwijl er erg gezellige ‘meezing’ liedjes gedraaid worden. Halverwege de avond staat zelf het personeel op de bar midden in de zaal te dansen. GE-WEL-DIG. Wat een super avond zeg. We sluiten hem af met een cocktail.
De volgende morgen ontbijten we eerst nog even in het hostel. We laten de bagage hier nog even staan en gaan nog even Dublin in. Een paar winkeltjes en natuurlijk lekker even een kop thee drinken. Rond een uur of 1 halen we de bagage op en gaan we richting het station. Daar staat onze trein al te wachten. Het is al behoorlijk vol; we kunnen nog net 2 plekjes vinden.
In Kildare stappen we uit, waar voor het station een pendel- busje naar Kildare- Village staat; onze bestemming. Kildare-Village lijkt enorm veel op Bataviastad. HAHA! We lopen hier wat rond en drinken natuurlijk nog even ergens een lekker kopje thee.
We zijn veel eerder klaar dan dat we de tijd hebben. We hebben onderweg een Aldi gezien en besluiten alvast boodschappen te doen voor morgen. Mooi handig! Haha.
Rond een uur of 7 komen we weer thuis in Carlow. We zijn beide kapot moe. Een goede reden om op tijd het bed in te duiken na een super gaaf ‘afscheidsweekend’.

Dat waren alweer 2 fantastische weken. Ik ga nog even genieten van de laatste 2 dagen en dan is het alweer tijd om mijn koffer in te pakken. Woensdagmorgen om half 7 staat de taxi al voor de deur om mij naar Dublin Airport te brengen.